Amerikanen dwepen met hun geboortestreek. Of ze nu uitgevlogen zijn voor college of voor werk, thuis blijft toch trekken.
Lees verder Daar kom ik vandaan
De helse week van de Verenigde Naties
Tijdens de Algemene Vergadering in de VN stroomt de stad vol met wereldleiders en hun gevolg. Leuk als je dat moet verslaan als journalist. Maar de gemiddelde New Yorker heeft een bloedhekel aan die week in september. En laat dat luidkeels horen. Lees verder De helse week van de Verenigde Naties
Niemand luistert
Ik praat graag buiten mijn bubbel. Amerikanen niet. De kloof tussen de twee kampen is diep. En dat gaat niet veranderen. Lees verder Niemand luistert
Kinda racist
Over obers, ongepaste grappen en cola van Pepsi. Lees verder Kinda racist
Liefde voor de superintendent
Zo: voor het eerst een eigen huisje, een kleine studio in Chelsea. Een bijzondere plek met bijzondere buren. Maar het vreemdste is de conciërge. Lees verder Liefde voor de superintendent
Fietsen door de jungle
Steek een Amerikaan in een uniform en het wordt een klootzak; zet hem op een fiets en het wordt een totale idioot. Lees verder Fietsen door de jungle
De metrodaklozen
“God is watching,” zei een dakloze meneer met een vriendelijke glimlach als ik zeg dat ik geen lunch voor hem ga kopen. Ik moet wel weigeren – het aantal thuislozen dat mijn geld wil in deze stad is te veel voor een journalistensalaris.
De stad en de drank
Na een afwezigheid van een tijdje of wat wil ik weer gaan schrijven. Vandaag poging één: over een stad van alcoholisten.
Dag Telegraaf (en dag Sjuul)
Op de dag dat ik afscheid nam van mijn collega’s, was er nog een ander afscheid: dat van Sjuul Paradijs. Lees verder Dag Telegraaf (en dag Sjuul)
Colombia en de andere kant van het verhaal
Over drugs, cocktails en het zware journalistenbestaan. Lees verder Colombia en de andere kant van het verhaal